جواب معرکه
انواع فعل ماضی:
فعل ماضی شش ساخت مختلف دارد.
۱ـ ماضی ساده (مطلق)
۲ـ ماضی استمراری
۳ـ ماضی نقلی
۴ـ ماضی بعید
۵ـ ماضی التزامی
۶ـ ماضی مستمر
در همه ی ساخت های فعل ماضی قسمتی
به عنوان هسته و مرکز فعل وجود دارد که
'ریشه/بن' فعل نامیده میشود.
بن فعل از مصدر به دست می آید.(نکته کلیدی و مهم)
علامت مصدر 'ــــَ ن ' است .با حذف این علامت
از پایان مصدر 'بن ماضی' به دست می آید.
مصدر ـــ (ـــَ ن )= بن ماضی
مثال:
خوردن ـــ (ــَ ن ) = خورد
شناسه ها:
فعل در زبان فارسی در شش شخص ساخته می شود.
شخص فعل توسط شناسه ها نشان داده میشود.
شناسه ها در فعل ماضی و مضارع تفاوت اندکی دارند.
شناسه های فعل ماضی:
ـــَ م ، ی ، ــــ یم ، ید، نَد
ساخت فعل ماضی:
۱ـ ماضی ساده/مطلق
بن ماضی + شناسه های ماضی
مثال از مصدر دویدَن = دویدَن ــ ( ــَ ن) : دوید
فعل ماضی ساده:
دویدم
دویدی
دوید
دویدیم
دویدید
دویدند
۲ـ ماضی استمراری:
می + بن ماضی + شناسه های ماضی
مثال از دویدن:
می دویدم
می دویدی
می دوید
می دویدیم
می دویدید
می دویدند
کاربرد ماضی استمراری:
۱ـ فعلی که در زمان گذشته استمرار و ادامه داشته است.
۲ـ فعلی که در زمان گذشته چند بار تکرار شده است.
۳ـ برای بیان عادت در گذشته
۳ـ ماضی نقلی:
بن ماضی+ ه +ام ، ای ، است،ایم ،اید،اند
بن ماضی در فعل های ماضی نقلی و التزامی
و بعیدهمراه با (ه ) به کار میرود که صفت مفعولی
می سازد.
پس در واقع برای ساخت این فعل ها باید
صفتِ مفعولی مصدر مورد نظررا با قسمت های
دیگر جمع کرد.
پس :
ماضی نقلی:صفت مفعولی+ ام،ای،است،ایم،اید،اند
مثال:
دویده ام
دویده ای
دویده است
دویده ایم
دویده اید
دویده اند
کاربرد ماضی نقلی:
۱ـ بیان فعلی که در گذشته شروع شده و هنوز ادامه دارد.
۲ـ فعلی که در گذشته اتفاق افتاده و اثر و نتیجه ی آن هنوز ادامه دارد.
۴ـ ماضی بعید:
بن ماضی + ه + بود + شناسه ها ماضی
مثال:
دویده بودم
دویده بودی
دویده بود(شناسه ندارد)
دویده بودیم
دویده بودید
دویده بودند
کاربرد ماضی بعید:
۱ـ فعلی که در گذشته ی دور اتفاق افتاده است.
۲ـ فعلی که قبل از فعل دیگر اتفاق افتاده باشد.
۵ـ ماضی التزامی:
صفت مفعولی+ باش + شناسه های مضارع
توجه: استثنا در مورد فعل ماضی التزامی این
است که شناسه های این فعل 'مضارع' هستند.
شناسه های مضارع:
ـــَ م ، ی ، ـــَ د ، یم ، ید ، ـــَ ند
مثال:
دویده باشم
دویده باشی
دویده باشد
دویده باشیم
دویده باشید
دویده باشند
کاربرد ماضی التزامی:
۱ـ وقوع فعل در زمان گذشته همراه با شک و تردید
۲ـ وقوع فعل در گذشته همراه با آرزو و تمنا
۳ـ بیان فعل همراه با شرط