این بیت شعری که ذکر شده، دو جمله دارد.
برای توضیح بیشتر:
- جمله اول: "همه عالم تن است و ایران دل"
- جمله دوم: "نیست گوینده زین قیاس خجل"
در این شعر شاعر به ارتباط جهان (تن) و ایران (دل) اشاره میکند و در ادامه به احساس عدم خجالت در نتیجه این قیاس پرداخته است. هر یک از این دو بخش یک جمله مستقل است که مطلبی را بیان میکند.
بنابراین، این بیت شامل دو جمله است.
