سوال یک :
در این عبارت:
منادا: سعدیا
نشانه ندا: «یا» که در «سعدیا» مستتر است.
در واقع، «سعدیا» یک منادای مفرد است که نشانه ندا (یا) در آن بهصورت ضمنی آمده است.
سوال دو:
منظور از «درد عشقی کشیدهام که مپرس» این است که گوینده سختیها و رنجهای زیادی را در راه عشق تحمل کرده است، به حدی که نمیتوان آن را بیان کرد یا توضیح داد. این جمله نشاندهنده عمق درد و اندوهی است که عاشق تجربه کرده و به مخاطب توصیه میکند که از آن نپرسد، زیرا قابل توصیف نیست.
سوال سه:
کیف با ناراحتی به کتاب گفت: «چقدر سنگین شدی! همیشه باید تو را حمل کنم.» کتاب با لبخند پاسخ داد: «اما من پر از دانشی هستم که تو را باهوشتر میکند!»