تنظیم قند خون به کمك غدهٔ لوزالمعده (پانکراس)انجام میشود انسولین هورمونی برای کاهش قند خون و گلوکاگون هورمون دیگر ترشح شده از پانکراس برای افزایش قند خون است
قند خون همان گلوکز است که قند رایج مورد استفاده برای سلول هاست.
لوزالمعده (پانکراس) در شکم و پشت معده قرار دارد.
هنگامی که غذا میخوریم ، گلوکز آن جذب می شود وقند خون افزایش می یابد.
افزایش قند خون لوزالمعده را تحریک میکند و باعث ترشح هورمون انسولین می شود .
انسولین با اثر بر روی یاخته های کبد و ماهیچه سبب جذب گلوکز می شود.
گلوکز جذب شده نیز در این یاخته ها به صورت گلیکوژن ذخیره می شود. در هنگام گرسنگی، هورمون گلوکاگون بر روی یاخته های کبد اثر میکند و باعث تجزیه گلیوکوژن و بالا رفتن قند خون (گلوکز) می شود.
اندام هدف هورمون انسولین یاخته های کبد و ماهیچه است و اندام هدف هورمون گلوکاگون فقط کبد است.
ترشح هورمون های انسولین و گلوکاگون در مواقع ضروری به مقداری است که قند خون به حالت طبیعی برگردد.
بیماری قند خون که تحت عنوان دیابت از ان یاد می شود به دو نوع تقسیم می شود :
1) قند بزرگسالی که عوامل اصلی آن عبارت اند از :1)چاقی،2)عدم تحرك،3)مصرف زیاد نشاسته و چربی
2)قند جوانی که به دلیل عدم تولید انسولین در پانکراس رخ می دهد و بیشتر جنبه ارثی دارد