تفاوت راهبردی استبداد قومی با استبداد استعماری در نوع نگاه و روابط حاکمیتها با مردم و سرزمینها نهفته است.
1. **استبداد قومی**: این نوع استبداد معمولاً در بستر یک کشور یا سرزمین خاصی شکل میگیرد که بر اساس عوامل قومی و نژادی حاکم میشود. در اینجا، حاکمیت ممکن است بر مبنای قومیت خاصی مانند یک قوم، نژاد یا فرهنگ خاص شکل بگیرد و دیگر اقوام یا گروهها تحت فشار، تبعیض و ستم قرار بگیرند. به عنوان مثال، رژیمهایی که به سمت قومگرایی و ناسیونالیسم شدید میروند، میتوانند دارای ویژگیهای استبداد قومی باشند.
2. **استبداد استعماری**: این نوع استبداد عمدتاً در شرایطی رخ میدهد که یک کشور یا سرزمین به وسیله یک قدرت خارجی کنترل میشود. در اینجا، حاکمیت خارجی به منظور استثمار منابع، نیروی کار و فرهنگ یک سرزمین دیگر ایجاد شده است. مثلاً در دوران استعمار، کشورهای استعمارگر به دخالت در امور داخلی مستعمرات خود پرداخته و به سواستفاده از منابع و مردم آن مناطق میپرداختند.
**در نتیجه**:
- استبداد قومی بیشتر به روابط داخلی بین اقوام مربوط است و میتواند به تنشهای قومی و نژادی منجر شود.
- استبداد استعماری به حاکمیتهای خارجی مرتبط است که منابع کشورها را کنترل میکنند و به واکنشهای بینالمللی و مقاومتهای داخلی میانجامد.
این دو نوع استبداد میتوانند اثرات عمیقی بر ساختار اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جوامع مختلف بگذارند و درک آنها به ما کمک میکند که پیچیدگیهای روابط بین ملتها و حافظه تاریخی آنها را بهتر بفهمیم.