لغات درس یک تا چهار فارسی

ملک:پادشاه. ذکر:یاد. راهنما:هدایتگر. خداوند:صاحب. جان:روح و روان خرد:اندیشه. برتر:والاتر. برنگذرد:برنمی گذرد. روزی ده:رزاق. کیوان:زحل گردان:چرخنده. سپهر:آسمان. فروزنده:روشنی بخش. مهر:خورشید. بینندگان:چشم ها. آفریننده:خالق. مرنجان:آزار نده. ستودن:ستایش کردن. میان:کمر. ببایدت:لازم است. چو:آنچنان. توانا:توانمند. دانا:آگاه. رخ:چهره. آوا:صدا. آفرینش:خلایق. تنبیه:آگاه کردن. اقرار:اعتراف. نقش:تصویر. عجب:عجیب. مرغ:پرنده. تسبیح:ستایش کردن. مستمعی:شنونده فهم کن:درک کن. خفته:غافل. جهالت:نادانی. تا کی:تا چه موقع. حیف:افسوس. الوان:رنگارنگ. زرین:طلایی. حقه:کیسه. یاقوت:سنگ قرمز قیمتی. بی عیب:بی نقص. تقدیر:سرنوشت. گفته نیاید:گفته نشود. بار:آفریننده. شکرگزار:شاکر. راست روان:انسان درستکار. گوی:توپ. کج رفتار:انسان بد کردار پیر:مرشد. افسار:مهار. درنگ:مکث معرفت:شناخت. پیوسته در خود سفر کردن:به کار خود مشغول بودن. گرد:اطراف. صنع:آفرینش. تعالی:والا مقام بدان:آگاه باش نبات:گیاه. بر:خشکی. بحر:دریا. جواهر:گوهرها. رعد