اگر روزی معروف میشدم، سعی میکردم از شهرت و توجه مردم برای کارهای خوب استفاده کنم. شهرت میتواند مثل یک چراغ باشد؛ اگر درست از آن استفاده کنیم، راه دیگران را روشن میکند.
من تلاش میکردم با رفتار درست، مهربانی و احترام به دیگران الگوی خوبی باشم. اگر بازیگر بودم، نقشهایی را انتخاب میکردم که پیام امید و صداقت داشته باشند. اگر ورزشکار بودم، همیشه بعد از پیروزی به یاد کودکان نیازمند میافتادم و بخشی از درآمدم را برای شادی و آموزش آنها صرف میکردم.
همچنین دوست داشتم از فرصت معروف بودن برای یاد دادن چیزهای مفید به مردم استفاده کنم؛ مثلاً در شبکههای اجتماعی، به نوجوانها یاد میدادم که چطور با پشتکار، رویاهایشان را دنبال کنند و از شکستها ناراحت نشوند.
اما مهمترین چیز برای من این بود که در عین معروف بودن، فروتن بمانم و یادم نرود که انسانیت از شهرت مهمتر است. چون فقط اسم بزرگ ارزش ندارد، انسان بزرگ ارزش دارد.
جمعبندی برای پایان ارائه:
در پایان میخواهم بگویم اگر روزی معروف شوم، نمیخواهم فقط چهرهای شناختهشده باشم، بلکه میخواهم کسی باشم که با کارها و گفتارش دنیای اطراف را زیباتر کند
معرکه یادت نره