مادر، اولین واژهای است که لبهای کودک را به لبخند باز میکند و نخستین آغوشی است که انسان در آن معنی امنیت را میآموزد. مادر نه تنها یک نام، بلکه دریایی از عشق، فداکاری و مهربانی است. او بیآنکه چشمداشتی داشته باشد، تمام لحظههای زندگیاش را صرف آرامش و خوشبختی فرزندش میکند.
مادر کسی است که خستگی را نمیشناسد. دستانش شاید از کار بسیار خسته شود، اما دلش هرگز از محبت کردن به فرزندش خسته نمیشود. شبهایی که کودک بیمار است، مادر بیخوابی را با لبخند تحمل میکند؛ روزهایی که فرزند اندوهگین است، مادر با یک نگاه مهربان دل او را آرام میکند.
محبت مادر، گرمترین پناهگاهی است که انسان در تمام طول زندگیاش به آن تکیه میکند. وقتی مادر در کنارمان است، دنیا مهربانتر به نظر میرسد و وقتی از او دور میشویم، قلبمان دلتنگ لطافت صدایش میشود. شاید نتوانیم تمام زحمات مادر را جبران کنیم، اما میتوانیم با احترام، مهربانی و قدردانی، گوشهای از محبت بیپایان او را پاسخ دهیم.
مادر، چراغ خانه و تکیهگاه دلهاست. یادش همیشه در قلب ما زنده است و نامش همیشه با عشق همراه خواهد بود
معرکه یادت نره
