این عبارت از شعر به مفهوم "تحقیر کردن بزرگی و مقام" اشاره دارد. وقتی گفته میشود "بزرگی ز سر نهادن"، یعنی شخصی به طور آگاهانه از مقام یا شخصیت بزرگ خود دست میکشد یا آن را نادیده میگیرد. در واقع، این عبارت نشاندهنده این است که فردی که در مقام برتری قرار دارد، از این مقام بهطور داوطلبانه یا به خاطر تواضع عبور میکند و خود را به سادگی و عجز میزند.
این موضوع در ادبیات فارسی به ویژگیهایی مانند تواضع و فروتنی در مقابل بزرگان و خدایات اشاره دارد و میتواند به ما بیاموزد که هرچند مقام و شخصیت مهم هستند، اما انسان باید با تواضع و بیادعایی رفتار کند.