زمستان غمی بزرگ در سینه دارد و به همین دلیل با چشم های سرد و یخی اش به دنیا نگاه می کند . با آمدن زمستان همه چیز یخ میزند و گیاهان و جانوران به خوابی عمیق فرو میروند و سرمای استخوان سوز همه جارا فرا میگیرد . بر تن درختان خشک دیگر اثری از زندگی دیده نمی شود . وچه بد که انگار تمام جانداران جان داده اند.