در این بیت، شاعر خداوند را به صورتگر ماهر (نقاش یا هنرمند چیرهدست) تشبیه کرده
'صورتگر ماهر' یعنی هنرمندی که بدون تقلید از دیگری، بینظیرترین نقشها و صورتها را بر صفحه هستی میآفریند.
شاعر با این تشبیه، قدرت آفرینش خداوند را همانند هنرمندی میبیند که همه موجودات و صورتهای عالم را با ابتکار و بیهمتایی نقش زده است.
پس در این بیت، خداوند به نقاش یا صورتگر ماهر تشبیه شده است که جهان را چون صفحهای گسترده، با نقشهای گوناگون و زیبا پر کرده است.
معرکه یادت نرهههه🗿