عید مبعث یکی از اعیاد بزرگ مسلمانان است. رسول گرامی اسلام در روز ۲۷ رجب سال چهل عام الفیل به پیامبری برگزیده شدند که این روز را عید مبعث میگویند و در آن روز جشن عید مبعث برگزار میکنند.
بعثت در صبح اتفاق افتاد.
محمد امین (ص) قبل از شب ٢۷ رجب در غار حرا به عبادت خدا و راز و نیاز پرداختند. ایشان قبل از بعثت، در بعضی از اوقات برای تفکر و عبادت به غار حرا در کوهی واقع در شمال مکه پناه میبردند. آن جناب در عالم خواب رؤیاهایی میدیدند راستین و برابر پروردگار بزرگشان برای پذیرش وحی به تدریج آماده میشد. در عالم واقع روح الامین، جبرئل بزرگ، فرشته وحی مأمور شد آیاتی از قرآن را بر ایشان بخواند و حضرت را به مقام پیامبری مفتخر سازد.
این واقعه به طور مشهور، در روز ۲۷ رجب، سیزده سال قبل از هجرت و در سال چهلم عام الفیل برابر با سال ۶۱۰ میلادی روی داد. اولین آیاتی که بر حضرت نازل شد در ابتدا آیات نخستین سوره علق و سپس مُدَّثر بود. حضرت محمد مصطفی (ص) در این هنگام چهل ساله بودند. تنهایی و توجه خاص در غار حالتی غریب در ایشان ایجاد میکرد. حالتی وصف ناشدنی، ترس و ابهام از یک طرف و شعف و سبکبالی از سوی دیگر و به ناگاه در شبی از این لیالی پر قدر فرشته وحی به یکباره بر او نازل گردید با این پیام: «اقرأ باسم ربک الذی خلق، خلق الانسان من علق، اقرأ وربک الاکرم، الذی علم بالقلم، علم الانسان ما لم یعلم».
جبرئیل از سوی خدا وحیای آورد و به پیامبر گفت: بخوان و ایشان گفتند: «نمیتوانم، یا خواندن نمیدانم». خدای متعال پیامبرش را از بین کسانی که درس ناخوانده بودند برگزید تا کسی نگوید این مطالب را نزد دیگری آموخته بود و همه بفهمند که آن چه بیان میدارد، وحی است. آغاز اسلام و شروع بعثت با نام خدا، خواندن، قَلَم، قیام، هشدار، پاکی و اخلاص و بزرگداشت خدا شروع شد.
پیامبر گرامی اسلام، پس از بعثت، نستوه و خستگی ناپذیر با جهل، کفر و ستم مبارزه کرد و پس از سه سال تبلیغ مخفی و ده سال دعوت علنی مردم به توحید و ترویج آشکار دین اسلام در شهر مکه، به مدینه هجرت کرد و تا پایان عمر خویش در آن دیار ماند.
معرکه یادت نره ها
