سلام دوستان یه شعر میخوام که نتیجه اخلاقی داشته باشه از سعدی، حافظ و..... خیلی سریع لطفا...... تاج میدم و فالو

چو مردان ببر رنج و راحت رسان مخنّث خورد دست رنج کسان بگیر ای جوان دست درویش پیر نه خود را بیفکن که دستم بگیر خدا را بر آن بنده بخشایش است که خلق از وجودش در آسایش است کسی نیک بیند به هر دو سرای وجود تو شهری است پر نیک و بد تو سلطان و دستور دانا،خرد رضا و ورع، نیک نامان حرّ هوی و هوس، رهزن وکیسه بر تو را شهوت و حرص و کین و حسد چوخون در رگان اند و جان در جسد گر این دشمنان تربیت یافتند سراز حکم و رأی تو برتافتند هوی و هوس را نماند ستیز چو بینند سرپنجه‌ی عقل تیز امیری که دشمن سیاست نکرد هم از دست دشمن ریاست نکرد مال سعدی 👆 تاج لطفاً