تقیه به معنای پنهانکاری در مورد اعتقادات دینی و اظهار نکردن آن در شرایط خطرناک است. در واقع، فردی که درست یا صحیح بودن دین خود را میداند، اما به دلیل تهدید جانی یا ضرر شدید دیگر، ممکن است مجبور به پنهان کردن عقاید خود شود. تقیه در تاریخ اسلام بهویژه در بین شیعیان به عنوان یک اصل پذیرفته شده مطرح است و به عنوان یک راهکار برای حفظ جان و مال مؤمنان در شرایط دشوار به کار گرفته میشود. این مفهوم بر اساس آیات قرآن و روایات اهل بیت نیز مورد توجه قرار گرفته است.
