1. حفظ تمامیت ارضی:
این ایستادگی باعث شد تا ایران از پذیرش عقبنشینی اجباری به مرزهای بینالمللی قبل از آتشبس جلوگیری کند و تمامیت ارضی خود را حفظ نماید.
2. تثبیت موقعیت ایران:
با این اقدام، ایران نشان داد که در مذاکرات جدی است و قصد ندارد امتیازات غیرمنطقی بدهد. این امر باعث تثبیت موقعیت ایران در صحنه بینالمللی شد.
3. تأخیر در اجرای قطعنامه:
این ایستادگی منجر به تأخیر در اجرای کامل قطعنامه 598 شد، زیرا مذاکرات بر سر این موضوع ادامه یافت. این تأخیر به ایران فرصت داد تا شرایط بهتری را برای خود فراهم کند.
4. تأثیر بر مذاکرات بعدی:
ایستادگی ایران در این مرحله، بر مذاکرات بعدی و توافقات نهایی تأثیر گذاشت و باعث شد تا طرف مقابل با دید جدیتری به خواستههای ایران بنگرد.
به طور کلی، این ایستادگی اگرچه باعث تأخیر در اجرای قطعنامه شد، اما در نهایت به نفع ایران تمام شد و باعث حفظ تمامیت ارضی و تثبیت موقعیت این کشور در مذاکرات گردید.