انشا میخوام 🙃 موضوع آزاد😊 به همه تاج میدم🥰

بفرما تاج پیلیز 🥺🥺🥺

چون اسمت قلب من هست درباره قلب آوردم مقدمه: قلب عضوی حساس و شاه عضو بدن است که اگر نتواند خون را پمپ و یا تصفیه کند، سلامتی بدن به خطر می افتد. این عضو حساس دارای دو رگ اصلی به نام سرخرگ و سیاهرگ است که هریک دارای وظایفی هستند و اگر وظایف خود را به خوبی انجام دهند عمل خون رسانی به مغز هم خوب انجام می شود. بدنه: زندگی هر انسانی به مغز و قلب گره خورده است، اگر هریک کمی تعلل کند، دیگری نمی تواند بی خیال شود و ناخواسته درگیر می شود. قلب این عضو بی بدیل روزانه ۱۰۰۰۰۰ بار می تپد و حدود ۸ پیمانه خون را به همه جای بدن می رساند. قلب ابتدا خون کثیف را راهی ریه کرده و ریه آن را به کمک اکسیژن تصفیه کرده و به قلب بر می گرداند و سپس به تمام بدن پمپ می شود تا مواد مورد نیاز بدن تامین شود. قلب دارای بخش هایی چون بطن و دهلیز است که هر کدام وظیفه خاصی دارند. عوامل زیادی در کارکرد و فعالیت قلب نقش دارند که عبارتند از:فعالیت های ورزشی که شاید یکی از مهم ترین نقش ها را بر عهده داشته باشند. عوامل احساسی و عشقی و عاطفی هم نقش مهمی دارند، تحقیقات نشان داده است افرادی که در زندگی عزیزی از دست داده باشند و یا شکست سنگین عاطفی داشته باشند، قلبشان ضعیف شده و نمی تواند عملکرد خوبی داشته باشد و ضعیف می شود. رژیم غذایی و رعایت کردن سبک زندگی سالم هم می تواند در سلامتی قلب موثر و مفید باشد، قلب هم مانند دیگر اعضای بدن نیازمند مراقبت بوده و باید همیشه در آرامش باشد. اگر از خود مراقبت نکنیم و دچار پرفشاری خون شویم، این بار گران به قلب وارد شده و سلامتش به خطر می افتد. نتیجه گیری: قلب عضو حساس و مهمی است که باید به خوبی مراقبت شود. گاهی عدم مراقبت موجب سکته قلبی شده و سلامت و عمر فرد هم به خطر خواهد افتاد.

مقدمه : وقتی چشمم به روزنه ی کوچکی در دل تاریکی افتاد که از آن باریکه ای نور فضای تاریک محیط را دگرگون می کرد، امیدها در دلم زنده شد. دیگر می توانم زنده بمانم، چون نوری هست. باید تلاشم را مضاعف کنم.» این قسمتی از داستانی است که فردی در داخل معدنی فروریخته گرفتار شده بود. امید و امیدواری واژه های آشنایی هستند برای همه ی ماها. همه ی ماهایی که دائماً در برابر مشکلات کوچک و بزرگ از خود ضعف نشان می دهیم و گاهی دیگر حتی نا امید. بنام خداوندی که نور امید را در دل های روشن نگه میدارد ما دائماً در حال استفاده کردن از واژه امید هستیم اما شاید حتی معنی آنها را نیز درست درک نکرده باشیم. وقتی که دیگر از روزمرگی ها و آشفتگی های دور و برمان خسته می شویم، آهی از سر حسرت و ناچاری می کشیم که همین نشان دهنده ی نا امیدی در ماست و می تواند تاثیراتی بیش از آنچه که فکر می کنیم برما بگذارد، زیرا از پس هر آهی، آهی دیگر می آید. ما نباید خود را آنگونه که نیستیم بدانیم ولی نباید از آنچه که هستیم هم غافل شویم. امید و امید داشتن به آینده یکی از اصولیست که می تواند اهداف بلند مدت ما را تحقق بخشد، زیرا امید تنها وسیله ایست که می توان با آن بر خستگی ها، دلزدگی ها و تکرار ها چیره شد. در دین مبین اسلام، به امید و امیدواری اهمیت زیادی داده اند تا آنجا که علی بن ابیطالب می فرمایند:« بزرگترین گناه ناامیدی است.» امروزه افرادی که دچار ناامیدی و دلخستگی می شوند را به روان پزشکان معرفی می کنند ولی به نظر من تنها راه غلبه بر ناامیدی فقط و تنها فقط توکل است. زیرا با توکل بر خدا تمامی گرفتاری ها آسان گشته. گاهی انسانها از برای مشغله های فکری و روحی دچار سردرگمی هایی می شوند که خود را نمی توانند از آن ها رها سازند. شاید توکل همان باریکه ی نوری باشد که از روزنه ای کوچک فضای تاریک اطرافمان را، می تواند روشن کند. نتیجه گیری: با توجه به گفته های فوق امید و امیدواری در هر کار و عملی یا هر رفتاری لازم و ضروری است. نمی توان بدون داشتن امید کاری را به نحو احسن انجام داد.