بیت مذکور از شعرهای حماسی و ادبیات فارسی به ویژه در زمینهی شاهنامه و داستانهای حماسی اشاره دارد. در این بیت، با سوگند به پادشاه پرمایه، اشاره به اهمیت احترام به قوانین و آیینهای حماسی و ملی دارد. این مضامین معمولاً نشاندهندهی ویژگیهای شخصیتهای حماسی، وفاداری به سرزمین و ملت و همچنین مجاهدت برای حفظ honor و قداست است.
بنابراین، این بیت به زمینههای حماسی اشاره دارد که در آن شجاعت، فداکاری و پایبندی به اصول و ارزشهای انسانی و ملی مطرح میشود. موضوعاتی چون وفاداری به میهن و قدرت پادشاهان در این نوع ادبیات به وضوح قابل مشاهده است.