ژئوفیزیک (به انگلیسی: geophysics) یا زمینفیزیک، از مباحث علوم طبیعی است که به فرآیندها و خواص فیزیکی زمین و محیط اطراف آن، با استفاده از روشهای کمّی برای تجزیه و تحلیل این فرایندها، میپردازد.
سن کف دریا. بیشتر اطلاعات از ناهنجاری های مغناطیسی ناشی می شود.[۱]
این علم با زمین و زیستبوم آن، سروکار دارد؛ از جمله: هواشناسی، اقیانوسنگاری، لرزهشناسی و زمینمگناتمندی.
زمینفیزیک موضوعی از علوم طبیعی است که در رابطه است با فراروندهای فیزیکی و خاصیتهای فیزیکی زمین و محیط فضایی اطراف آن و به کار بردن روشهای کمی برای آنالیزشان. ترم ژئوفیزیک گاهی تنها به کاربردهای زمینشناختی بازمیبرد: شکل زمین؛ میدانهای گرانشی و مغناطیسی اش. ساختار و ترکیب درونی اش؛ توانیک اش و بیان رویه شان در سازانیک پلاک، تولید و آزانش ماگماها، آتشفشانمندی و دیسش سنگ.[۲] با این حال، سازمان های زمینفیزیک نوین و دانشمندان خالص یک تعریف پهنتری را به کار میبرند که دربرمیگیرد چرخه آب از جمله برف و یخ است. دینامیک شارههای اقیانوسها و هواسپهر؛ برق و مگناتمندی در یونسپهر و مگناتسپهر و فیزیک خورشیدی-زمینی؛ و مسئلههای آناگوی مرتبط با ماه و دیگر سیارهها.[۲][۳][۴][۵][۶]
ژئوفیزیک از شاخههای اصلی علوم زمین بهشمار میرود، که به دو شاخهٔ ژئوفیزیک محض و ژئوفیزیک کاربردی تقسیمبندی میشود. بخش محض آن شامل گرایش زلزلهشناسی میباشد. در بخش کاربردی با استفاده از روشهای لرزهای، مغناطیسی، گرانیسنجی و الکتریکی به مطالعهٔ کیمّی خواص فیزیکی زمین پرداخته میشود. با نتایج کیمّی بدست آمده میتوان به مطالعهٔ خصوصیات فیزیکی، رفتار پوسته و هستهٔ زمین پرداخت. ژئوفیزیک را میتوان پُلی میان فیزیک و زمینشناسی دانست، که از تکنیکها، تئوریهای ریاضیات و علوم کامپیوتر نیز بهره میگیرد.[۷] امروزه دانش ژئوفیزیک شامل فیزیکِ اوزون (اوزونوگرافی) و فیزیکِ اتمسفر (مترولوژی) نیز میشود و به پدیدههای طبیعی، همچنین رفتار زمین و اطرافش میپردازد
تاج لطفا
