توضیح سوالات و پاسخ ها:
سوال (الف):
نمودار زیر اثر چه عاملی را بر انحلال پذیری گاز اکسیژن در آب نشان میدهد؟
نمودار نشان میدهد که با افزایش دما، انحلالپذیری گاز اکسیژن در آب کاهش مییابد. این یک رابطه معکوس است. به عبارت دیگر، آب گرمتر، اکسیژن کمتری را در خود حل میکند.
سوال (ب):
افزودن مقداری نمک خوراکی به آب چه تأثیری بر انحلالپذیری گاز اکسیژن در آب دارد؟
افزودن نمک به آب باعث کاهش انحلالپذیری گاز اکسیژن میشود. این پدیده به 'اثر نمکزدایی' معروف است. وقتی نمک در آب حل میشود، یونهای نمک با مولکولهای آب برهمکنش میکنند و فضای کمتری برای مولکولهای گاز اکسیژن باقی میماند.
سوال (ج):
انحلالپذیری گاز NO در آب بیشتر است یا O2؟ چرا؟
انحلالپذیری NO (نیتریک اکسید) در آب بیشتر از O2 (اکسیژن) است. این به دلیل قطبی بودن مولکول NO است. مولکول NO دارای یک پیوند کووالانسی قطبی است که باعث میشود یک سر آن کمی مثبت و سر دیگر آن کمی منفی باشد. این قطبیت به NO اجازه میدهد تا با مولکولهای قطبی آب بهتر برهمکنش کند و در نتیجه بهتر در آب حل شود. از طرف دیگر، O2 یک مولکول ناقطبی است و برهمکنش ضعیفتری با آب دارد.
خلاصه:
نمودار نشان میدهد که افزایش دما باعث کاهش انحلالپذیری گازها در آب میشود.
افزودن نمک به آب، انحلالپذیری گازها را کاهش میدهد.
گازهای قطبی مانند NO به دلیل برهمکنش بهتر با مولکولهای آب، انحلالپذیری بیشتری نسبت به گازهای ناقطبی مانند O2 دارند.