روزی روزگاری بهلول نزد هارون الرّشید رفت و به او گفت میخواهد آخرت خودش و او را،نشانش دهد.بنابراین به یک تابه ی بزرگ احتیاج دارد.هارون دستور داد تابه ای بزرگ بیاورند و روی آتش قرار بدهند.بهلول وقتی که تابه خوب داغ شد به هارون گفت :حالا هرکس باید داخل آن برود و نام دارایی هایش را بگوید.بعد بهلول داخل تابه پرید و گفت:نان جو،سرکه و لباسی کهنه.سپس سریع بیرون پرید.بعد از بهلول نوبت به هارون الرّشید رسید.سپس هارون داخل تابه پرید و گفت:باغهای زیبا،تخت پادشاهی و جواهرات باارزش و....و چون مالک چیزهای زیادی بود نتوانست اسم همه ی آنها را بگوید و با پاهایی سوخته بیرون آمد.بهلول نگاه معناداری به او انداخت و گفت:هر که بامش بیش،برفش بیشتر.
