یک داستان درباره ناامیدی با آیه بنویسید تاج میدم

درود❤️ --- **عنوان: نور امید در دل تاریکی** روزی روزگاری، در دهکده‌ای کوچک و دورافتاده، دختری به نام سارا زندگی می‌کرد. او بسیار خوشحال و پرانرژی بود، اما روزی مادرش دچار بیماری شدیدی شد. تمام امیدها و آرزوهای سارا بر باد رفت و احساس ناامیدی تمامی وجودش را فرا گرفت. او شب‌ها به بستر می‌رفت و به آسمان پرستاره خیره می‌شد و از خداوند کمک می‌طلبید. روزهای سخت و شب‌های پر از بی‌خوابی گذشت. سارا هر روز از شدت ناامیدی و اضطراب به خود می‌پیچید و احساس می‌کرد درون تاریکی عظیمی فرو می‌رود. اما در یکی از همان شب‌های تاریک، صدایی در قلبش شنید که می‌گفت: 'صبر کن و ایمان داشته باش.' سارا تصمیم گرفت از آن پس با تمام توان برای بهبودی مادرش دعا کند و دست از تلاش برندارد. او به یاد سخنان مادرش افتاد که همیشه می‌گفت: 'امید و ایمان مانند نورهایی هستند که حتی در تاریک‌ترین شب‌ها می‌درخشند.' سارا با انگیزه و امید جدید، شبانه‌روز به پرستاری از مادرش مشغول شد و در کنار دعایش از هیچ تلاشی فروگذار نکرد. پس از مدتی، مادر سارا بهبود یافت و سلامتی‌اش را باز یافت. سارا یاد گرفت که هرگز نباید از امید و ایمان دست بکشد، حتی در تاریک‌ترین لحظات زندگی. او دریافت که خداوند همیشه در کنار ماست و ما را در دشواری‌ها تنها نمی‌گذارد. **آیه قرآن**: قرآن کریم در سوره بقره، آیه ۲۸۶ می‌فرماید: 'لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا' - 'خداوند هیچ کس را بیش از تواناییش تکلیف نمی‌کند.' این آیه به ما یادآوری می‌کند که خداوند هیچ‌گاه ما را با چالش‌هایی فراتر از توانمان مواجه نمی‌کند و همیشه در سختی‌ها به ما کمک می‌کند تا راهی برای نجات بیابیم.