یه انشا در مورد حکایت اندرز پدر میخواستم معرکه میدم

. پدر مانند یک چراغ راهنما در تاریکی‌های زندگی است که همیشه مسیر درست را به ما نشان می‌دهد. ۲. او مانند یک کوه استوار است که زیر بارش‌های سختی‌های روزگار خم نمی‌شود و تکیه‌گاه ما باقی می‌ماند. ۳. هر وقت زمین می‌خوریم، پدر اولین کسی است که با دست‌های پرمهرش ما را بلند می‌کند و لبخند را به لبمان برمی‌گرداند. ۴. پدر، معلم اول ماست؛ با سکوتش درس صبر و با کارهایش درس تلاش و سخت‌کوشی را به ما می‌آموزد. ۵. گاهی اوقات او آرزوهای خودش را کنار می‌گذارد تا ما بتوانیم به رویاهای بزرگتری برسیم. ۶. در دنیای پر از سر و صدای امروز، صدای پدر آرامش‌بخش‌ترین نوایی است که می‌توان شنید. ۷. ما وظیفه داریم قدر این گنجینهٔ ارزشمند را بدانیم و با رفتار خوبمان دل این قهرمان بزرگ را شاد کنیم. معرکه یادت نره

معرکه بده و اگر نه راضی نیستم