* بعضي از جانوران از تمامي سطح خارجي پوست به عنوان اندام مبادله گاز استفاده مي کنند که به اين نوع تنفس، تنفس پوستي مي گويند (مانند پلاناريا، کرم خاکي و کرم کدو).
- در تنفس پوستي، اکسيژن از طريق سطح پوست جذب مي شود و سپس از طريق ديواره نازک مويرگ هاي سطحي پوست وارد خون مي شود. دي اکسيد کربن نيز دقيقا به همين روش از سطح پوست دفع مي شود.
- از آنجايي که گازهاي تنفسي به هنگام تبادل بايد در آب حل شوند بنابر اين رطوبت يک عامل اصلي و اساسي در نقل و انتقال گازهاي تنفسي محسوب مي شود.
- کارايي تنفس در جانداراني که تنفس پوستي دارند بالا نيست به همين دليل اين جانداران جثه بزرگي ندارند پس طبعا چندان هم فعال محسوب نمي شوند چون فعاليت زياد نياز به تبادل اکسيژن و دي اکسيدکربن بالايي دارد که دستگاه تنفس آن ها قادر به انجام اين کار نيست.
- تبادل گازهاي تنفسي در تمام جانداران به روش انتشار ساده انجام مي شود.
جانوران داراي تنفس پوستي ويژگي هايي به شرح زير دارند:
1- پوست نازکي دارند که به تبادل گازهاي تنفسي کمک مي کند.
2- در زير پوست اين جانداران شبکه مويرگي غني وجود دارد که به انتقال گازهاي تنفسي کمک مي کن