سلام می گم کسی برداشت های چهل حدیث نوشته از امام علی

توبه بعد از گناه الإمام عليّ(ع) : إن قارَفتَ سَيِّئَةً فَعَجِّل مَحوَها بِالتَّوبَةِ. امام على(ع): اگر به گناهى آلوده شدى، بى درنگ آن را به توبه بشوى. تحف العقول: ص ۸۱، حکمت نامه جوان، ص: ۱۴۶ ۲. اشتغال به عیب خود الإمام عليّ(ع) : مَن أبصَرَ عَيبَ نَفسِهِ شُغِلَ عن عَيبِ غَيرِهِ. امام على(ع): هر که عيب خود را ببيند، از پرداختن به عيب ديگران، باز مى مانَد. تحف العقول: ۸۸، ميزان الحکمه، ج‌۸، ص: ۳۲۲. ۳. ناامید نکردن گناهکار الإمام عليّ(ع) : لاتُؤيِس مُذنِباً، فَکم مِن عاکفٍ عَلى ذَنبِهِ خُتِمَ لَهُ بِخَيرٍ. امام على(ع): هيچ گنهکارى را نااميد مکن. چه بسيار گناه آلوده اى که عاقبتى نيکو يافته است. بحار الأنوار: ۷۷/ ۲۳۹/ ۱، ميزان الحکمه، ج‌۹، ص: ۵۷۵. ۴. پرهیز از نیرنگ الإمام عليّ(ع) : إيّاک والخَديعَةَ فَإنَّها مِن خُلُقِ اللِّئامِ. امام على(ع): از نيرنگ بپرهيز، که خوى فرومايگان است. تحف العقول: ص ۹۸. ۵. عزت مؤمن در گرو... الإمام عليّ(ع) : عِزُّ المُؤمِنِ غِناهُ عَنِ النّاسِ. امام على(ع): عزّت مؤمن، بى نيازى او از مردم است. تحف العقول: ص ۸۸، دانش نامه امام حسين(ع) بر پايه قرآن و حديث، ج‌۲، ص: ۴۰۸ ۶. میانه روی اقتصادی الإمام عليّ(ع) : ما عالَ امرُؤٌ اقتَصَدَ. امام على(ع): مرد ميانه رو، درويش نشود. الخصال: ۶۲۰/ ۱۰، ميزان الحکمه، ج‌۸، ص: ۳۴۷. ۷. جلب روزی با صدقه الإمام عليّ(ع) : اِستَنزِلوا الرِّزقَ بِالصَّدَقَةِ. امام على(ع): روزى را با صدقه دادن، درخواست کنيد. نهج البلاغة: الحکمة ۱۳۷، ميزان الحکمه، ج‌۴، ص: ۴۴۳. ۸. اندازه نگه داشتن در دوستی و دشمنی الإمام عليّ(ع) : أحبِب حَبيبَک هَوناً ما عَسى أن يَعصِيَک يَوماً ما و أبغِض بَغيضَک هَوناً ماعَسى أن يَکونَ حَبيبَک يَوماً ما. امام على(ع): دوستت را چندان به اندازه دوست بدار که بسا روزى دشمنت شود، و دشمنت را چنان به قاعده دشمن دار که بسا روزى دوستت شود. نهج البلاغة: الحکمة ۲۶۸، دانش نامه اميرالمومنين(ع)، ج‌۴، ص: ۳۷۸. ۹. پند گرفتن از سرگذشت دیگران الإمام عليّ(ع) : اَلسَّعيدُ مَن وُعِظَ بِغَيرِهِ. امام على(ع): نيک بخت آن کس است که از سرگذشت ديگرى پند آموزد. الخصال: ۶۲۱/ ۱۰، ميزان الحکمه، ج‌۵، ص: ۲۹۷. ۱۰. دوری از معرض تهمت الإمام عليّ(ع) : مَن عَرَّضَ نَفسَهُ لِلتُّهَمَةِ فلايَلومَنَّ مَن أساءَ بِهِ الظَّنَّ. امام على(ع): کسى که خود را در معرض تهمت قرار دهد، نبايد بدگمانِ به خويش را سرزنش کند. کنز الفوائد: ۲/ ۱۸۲، ميزان الحکمه، ج‌۶، ص: ۵۷۲. ۱۱. رفاه زدگی مایه غفلت الإمام عليّ(ع): إيّاکم وَالتَّنَعُّمَ وَالتَّلَهِّيَ وَالفاکهاتِ؛ فَإِنَّ في ذلِک غَفلَةً وَاغتِرارا. امام على(ع): از نازپروردگى و خوش گذرانى و رفاه زدگى بپرهيزيد؛ زيرا که اينها مايه غفلت و غرورند. کتاب من لا يحضره الفقيه: ج ۱ ص ۵۱۶ ح ۱۴۸۲، دانشنامه قرآن و حديث جلد هفدهم، صفحه: ۳۹۴. ۱۲. تواضع در برابر ثروتمندان الإمام عليّ(ع): مَن أتى غَنِيّا فَتَواضَعَ لَهُ لِغِناهُ ذَهَبَ ثُلُثا دينِهِ. امام على(ع): هر که نزد توانگرى رود و براى ثروتش به او تواضع نمايد، دوْ سومِ دينش از بين رفته است. نهج البلاغة: الحکمة ۲۲۸، دانشنامه قرآن و حديث جلد هفدهم، صفحه: ۴۲۰. ۱۳. ارکان توبه الإمام عليّ(ع): التَّوبَةُ عَلى أربَعِ دَعائِمَ: نَدَمٌ بِالقَلبِ، وَاستِغفارٌ بِاللِّسانِ، وعَمَلٌ بِالجَوارِحِ، وعَزمُ أن لا يَعودَ. امام على(ع): توبه، بر چهار ستونْ استوار است: پشيمانى در دل، آمرزش خواهى به زبان، تحقّق بخشيدن [به آن] در عمل، و تصميم گرفتن به تکرار