به ما گفت معلممون که درباره ی نوروز باستان بنویسیم
ما ایرانیان هرساله و درهرجای دنیا که باشیم و درآخرین روزهای اسفند ماه به استقبال بزرگ ترین ومهم ترین عید باستانی خود یعنی عید نوروزمی رویم . مادران خانه تکانی می کنند اسباب واثاثيه ی کهنه را دورمی ریزند. سبزه ی عید می کارند وبرای بچه ها لباس نو می خرند. به روزهای پایانی سال هم که نزدیک می شویم ٬ مراسم دیگری مانند چهارشنبه سوری وپنج شنبه ی آخر سال را برگزار می کنیم .
در کتاب های كهن و تاریخی کشورمان آمده است که برای اولین بار یکی از پادشاهان ایرانی به نام جمشید در هفت هزار سال پیش روز اول فروردین را نوروز (یعنی روز نو) اعلام کرد و از همه ی مردم خواست این روز بزرگ را جشن بگیرند .
از امام صادق (ع) نیز نقل است که : خداوند در روز اول فروردین کره ی زمین را آفرید و حضرت آدم را خلق کرد ٬ آفتاب نیز برای اولین باردر اين روز به زمین تابید و به آن نور و انرژی بخشید و خداوند به گیاهان هم دستور رویش داد . عید غدیرخم نیز در این روز بوده و ظهور امام زمان (عج) نیز در این روز مبارک و خجسته خواهد بود .
با نزدیک شدن به واپسین دقایق سال و لحظه ی آغاز تحویل سال نو همه ی اهل منزل دور سفره ی هفت سین – هفت چیزرا که اول آنها با ((سین)) شروع می شود – می نشیننم و دعای مخصوص تحویل سال نو را می خوانیم . با تحویل شدن سال نو ٬ افراد خانواده فرا رسیدن این عید بزرگ و باستانی را به یکدیگر تبریک می گوییم و به خانه ی همسایگان و افراد بزرگ تر مانند پدر بزرگ ها یا مادر بزرگ ها می رویم و به آن ها نیز آغاز رویش دوباره زمین و نو شدن سال را تبریک می گوینم . بزرگ تر ها نیز برای به یاد ماندن و شیرین تر شدن این روز های بزرگ و کهن به بچه ها ((عیدی)) می دهند و این جشن و سرور را تا سیزدهم نوروز ادامه می دهیم .
در سیزدهمین روز از این عید بزرگ هم همه ی خانواده های ایرانی در هر جای کره ی زمین که باشند به دامان طبیعت می رویم و ارزانی نعمت خدا را در رویش دوباره گیاهان و سرسبزی طبیعت گرامی می داریم .
البته این جشن کهن نیز در بیشتر کشورها ي همسایه ایران (که در زمان های گذشته قسمتی از ایران بوده اند) نیز به همین شکل بر گزار می گردد . بسیاری از شاعران و دانشمندان ایرانی مانند ابوریحان بیرونی و فردوسی و سعدی و... از مهم و کهن بودن این عید بزرگ در دیوان شعرها و کتاب های علمی خود نام برده اند ٬ لذا وظیفه ی ما به عنوان یک ایرانی حفظ و انجام این مراسم ها می باشد ٬ تا مبادا این سنت چندین هزار ساله کهن و مبارک به دست فراموشی سپرده شود .
