جلگه به معنای زمینهای پست و حاصلخیز است که اغلب در کنار رودخانهها، دریاها یا در مناطق مسطح واقع شده و به دلیل شرایط مناسب جغرافیایی و آب و هوایی، قابل کشت و زرع هستند. جلگهها میتوانند کانونهای تمدن و فعالیتهای کشاورزی باشند زیرا خاک آنها معمولاً غنی و آبیاری آنها آسان است.
سه مورد از بزرگترین جلگههای ایران که ویژگیهای خاص خود را دارند عبارتند از:
1. **جلگه خوزستان**: این منطقه یکی از بزرگترین و حاصلخیزترین جلگههای ایران است که در حاشیه رودخانه کارون قرار دارد و به دلیل آب و هوای مناسب و خاک حاصلخیز، کشت برنج، نیشکر و دیگر محصولات کشاورزی در آن رایج است.
2. **جلگه گیلان**: واقع در شمال ایران و در کنار دریای خزر، جلگه گیلان به خاطر آب و هوای مرطوب و بارشهای زیاد معروف است. این منطقه به ویژه برای کشت برنج و باغات مرکبات مشهور است.
3. **جلگه مشهد**: این جلگه در اطراف شهر مشهد واقع است و به دلیل وجود منابع آب و خاک مناسب، منطقهای مناسب برای کشاورزی و باغداری به شمار میرود.
با توجه به تعاریف و ویژگیهای مذکور، جلگهها نقشی اساسی در زندگی اقتصادی و اجتماعی ایران دارند و از عوامل مهم رشد کشاورزی به حساب میآیند.
