آیا گروهی که راه بی توجهی و غفلت از مرگ را پیش میگیرند،شیوه درستی را انتخاب کرده‌اند؟چرا؟

گروهی که به بی‌توجهی و غفلت از مرگ روی می‌آورند، در حقیقت شیوه درستی را انتخاب نکرده‌اند. در آموزه‌های دینی، مرگ به‌عنوان یک حقیقت غیرقابل انکار مطرح شده و به عنوان نقطه‌ای از انتقال به دنیای دیگر شناخته می‌شود. عدم توجه به مرگ ممکن است باعث غفلت از حقیقت زندگی و هدف‌دار بودن آن شود. اولاً، یادآوری مرگ به انسان کمک می‌کند تا ارزش زمان و زندگی‌اش را بیشتر درک کند. این درک می‌تواند فرد را به تلاش برای بهبود وضعیت اخلاقی، اجتماعی و معنوی خود سوق دهد. وقتی انسان به مرگ فکر می‌کند، ممکن است انگیزه بیشتری برای انجام کارهای نیک و خدمت به دیگران پیدا کند. ثانیاً، توجه به مرگ می‌تواند به انسان کمک کند تا بهتر با چالش‌ها و مصائب زندگی کنار بیاید. درک این که زندگی همیشه ادامه نخواهد داشت، می‌تواند فرد را به پذیرش واقعیت‌ها و درک بهتر از خود و دیگران هدایت کند. در نهایت، غفلت از مرگ می‌تواند منجر به رفتارهایی شود که از معنای زندگی و رضایت در آن کاسته شود. در واقع، در آموزه‌های دینی و اخلاقی، امید به نجات و زندگی پس از مرگ نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین، انتخاب شیوه‌ای که شامل توجه به مرگ و آمادگی برای آن باشد، راهی صحیح و مناسب‌تر است.