امام هرگز داراى معجزه نیست
با توجه به این طرق سه گانه، درباره این سوال که آیا امام صاحب معجزه هست یا خیر باید گفت:
امام هرگز داراى معجزه نیست، زیرا معجزه از ویژگى هاى پیامبر است و اگر كار خارق العاده اى انجام دهد، آن را كرامت مى نامند چنان كه كارهاى حضرت مریم نیز كرامت بود، قرآن نقل مى كند:
( كلّما دخل علیها زكریا المحراب وجد عندها رزقاً قال یا مریم أنى لك هذا قالت هو من عند الله إنّ الله یرزق من یشاء بغیر حساب ). (ال عمران 37)
«هر زمان زكریا وارد محراب او مى شد، غذاى مخصوصى در آن جا مى دید، از او پرسید: 'اى مریم! این را از كجا آورده اى؟! 'گفت: 'این از سوى خداست. خداوند به هر كس بخواهد، بى حساب روزى مى دهد ' ».
فراهم شدن روزى در برابر سجاده مریم، یكى از كرامت هاى اوست، ولى او هرگز پیامبر نبوده و این كار نیز معجزه نامیده نمى شود.
چنان كه دانشمندان بزرگ علم كلام بیان كردهاند كرامت و معجزه از هم جدا نیستند و تفاوت آنها فقط در نامگذاری آنهاست؛ یعنی كرامت معجزهای است كه از غیر انبیا صادر میشود، مثل ائمه اطهار و اولیای صالح خداوند.
خواجه نصیر الدین طوسی با تمسك به حضور غذای بهشتی در نزد حضرت مریم ـ سلام الله علیها ـ وجود كرامات را ثابت میكند و علامه حلی در توضیح خود بر كلام خواجه، داستان انتقال تخت ملكه سبأ و كرامات امیر المۆمنین را نیز به دلایلی اضافه میكند. با این اوصاف آنچه به ائمه نسیت داده می شود کرامت است نه معجزه. ان شاءالله در نوشتار دیگری تفاوت این دو را بیان خواهیم کرد.