در شعر فارسی، مسند و متمم دو عنصر مهم در ساختار جملات هستند که فهم و تحلیل شعر را تسهیل میکنند.
1. **مسند**: مسند در زبان فارسی به معنای وصف و توصیف چیزی است که در جمله به آن اشاره میشود. معمولاً مسند به یک ویژگی، حال یا وصف کنندهای اشاره دارد که به فاعل نسبت داده میشود. در شعر، مسند میتواند شامل صفات یا نمادهایی باشد که احساسات و معانی عمیقتری را منتقل میکنند.
2. **متمم**: متمم به قسمت اضافی جملهای گفته میشود که جمله را تکمیل میکند و اطلاعات بیشتری به آن میافزاید. متمم معمولاً به قیدها، مفعولها و عبارات اضافی اشاره دارد که نقش مکمل دارند و معنی جمله را کاملتر میکنند. در شعر، متمم میتواند فضا، زمان، حالت و یا چگونگی انجام عمل را بیشتر توضیح دهد.
مثال:
در یک بیت شعر فرضی میگوییم: "نسیم صبحگاهی (مسند) در باغ (متمم) وزید."
در اینجا "نسیم صبحگاهی" که مسند است، توصیفی از نسیم دارد و "در باغ" متمم است که محل وزیدن نسیم را مشخص میکند.
در مجموع، بررسی مسند و متمم به درک بهتر معانی و زیباییهای شعر کمک میکند و میتواند در تحلیل ابیات و کشف مضامین عمیقتر نقش بسزایی ایفا کند.
