کمیابی منابع هر جامعه را با مشکل محدودیت و انتخاب مواجه میسازد. این مفهوم در اقتصاد به این معنی است که منابع موجود (مانند زمان، پول، نیروی کار و مواد اولیه) محدود هستند و در حالی که خواستهها و نیازهای انسانها نامحدود است، بنابراین باید انتخاب کنند که چه منابعی را برای چه اهدافی مصرف کنند.
به طور کلی، کمیابی منابع یکی از اصول اساسی علم اقتصاد است. وقتی منابع کمیاب هستند، این مسئله به مذاکره درباره هزینههای فرصت و مزیتها منجر میشود. به عنوان مثال، اگر یک جامعه بخواهد منابع خود را برای تولید یک نوع کالا صرف کند، ممکن است مجبور شود از تولید کالای دیگر صرفنظر کند. این انتخابها بر اساس نیازها و اولویتهای جامعه انجام میشود.
در نتیجه، در مواجهه با کمیابی منابع، هر جامعه باید تصمیم بگیرد که چه چیزی را تولید کند، چگونه تولید کند و برای چه کسانی تولید کند. این فرایند باعث میشود که جامعه به بهینهترین شکل ممکن از منابع خود استفاده کند و به تامین نیازهای انسانها بپردازد.