ارسطو یکی از نخستین دانشمندان تاریخ بود که تلاش کرد جانداران را طبقهبندی کند. او جانداران را به دو دسته بزرگ تقسیم کرد: "جانداران بالارونده" (چند سلولی مثل انسان و حیوانات) و "جانداران پایینرونده" (مثل گیاهان و میکروارگانیسمها). اما اشتباه اصلی او در طبقهبندی جانداران به این صورت بود که او نتوانسته بود به سازگاریها و ویژگیهای دقیقتر موجودات زنده توجه کند.
یکی از اصلیترین اشتباهات او این بود که جانداران را بر اساس شباهتهای ظاهری طبقهبندی کرد و به عوامل زیستی و پیچیدگیهای ژنتیکی آنها توجه کمتری داشت. به عنوان مثال، ارسطو همه پرندگان را در یک دسته قرار میداد بدون این که تفاوتهای زیستی و رفتارهای آنها را در نظر بگیرد.
نقدهای بیشتری به طبقهبندی ارسطو وارد شده است. به مرور زمان، با پیشرفت علم زیستشناسی و کشف سیستمهای جدید طبقهبندی، نظیر سیستم طبقهبندی کارلوس لینئوس، مشخص شد که سیستم ارسطو نمیتواند تنوع جانداران و روابط میان آنها را به خوبی توضیح دهد. بنابراین، دقت کمتری در درک و تشخیص انواع جانداران و روابط میان آنها وجود داشت.