فعل از مصدر ساخته می شود؟ توضیح دهید.

مصدر در کنار ستاک و ریشه، کلمه‌ای است از خانواده فعل که زمان، شمار و شخص ندارد و تنها مفهوم اصلی آن را می‌رساند. شاخصه اصلی ما برای تشخیص مصدر یک فعل، آمدن حرف یا حروف ن یا تن ماقبل مفتوح در پایان کلمه مصدر است. برای نمونه، مصدر رفتن اطلاعی درباره زمان رفتن و شخص انجام‌دهنده‌ آن در اختیار ما نمی‌گذارد؛ اما از شکل فعل رفتم می‌توان دریافت که زمان فعل گذشته، وجه آن گزارشی،‌ نمود آن ساده و انجام‌دهنده آن اول شخص مفرد است. نمونه‌های دیگر مصدر: رفتن، خوردن، پوشیدن بعضی از فعل‌ها در زبان فارسی داری دو مصدر هستند. یکی ماضی و دیگری مضارع مثل: رستن / روییدن جستن / جهیدن مصدر را از اقسام اسم برشمرده‌اند، زیرا همچون اسم‌ها زمان، شخص و شمار ندارد. در این میان اسم‌هایی هستند که با وجود نداشتن نشانه مصدری ن و تن در پایانشان معنی مصدری دارند. به این کلمات اسم مصدر یا حاصل مصدر می‌گویند. این اسم‌ها در بیشتر مواقع نشانه‌های مصدری ندارند ولی حاصل معنی و مفهوم مصدر را می‌رسانند، مانند: خنده← خندیدن دانش ← دانستن ستایش ← ستودن دیدار ← دیدن تاج لطفا.