جُغرافی یا جُغرافیا (از عربی، اصل آن از یونانی باستان: γεωγραφία تلفظ: ژئوگرافیا) (برابر فارسی: زمیننگاری)[۱] یک شاخه از علم است که خشکیها، ویژگیها، ساکنان و پدیدههای زمین را مطالعه میکند. ژئوگرافی در ایران و در دوران مدرن یک علم وارداتی بودهاست و پایداری و ماندگاری آن نتیجه کوششهای دو استاد جغرافیا محمدحسین پاپلی یزدی در مجله تحقیقات جغرافیایی[۲] و پروفسور حسین شکویی با دو اثر ارزشمند در فلسفه جغرافیا[۳][۴] و دیدگاههای نو در جغرافیای شهری[۵]و پروفسور سیروس سهامی[۶][۷] میباشد. جغرافیا در تعریف در میان کلیه علمای این علم مورد بحث و جدل است و هنوز یک اجماع در جغرافیا صورت نگرفتهاست؛ و همواره با مطالعه تاریخ علم جغرافیا به تعاریف مختلفی برمیخوریم که دال بر پویایی جغرافیا است؛ ولی نکته اصلی در همه این تعاریف تکیه بر مفاهیم اصلی گیتیشناسی از حمله فضا،[۸] مکان،[۹] زمان، فاصله، و مقیاس است؛ بنابراین جغرافیایی انسانی هم تعریف دقیقی ندارد. تنها کسانی میتوانند در مورد تعاریف جغرافیایی اظهار نظر کنند که مقاله ای در سطح جهانی یا مجلات علمی و پژوهشی داشته باشند که مبتنی بر تحقیق باشد.