یکی از روشاش (که مطمئن ترم هستش) اینه که اول اتم مرکزی رو پیدا کنی. معمولا سمت چپ اتم مرکزی قرار میگیره ولی هیدروژن و اغلب مواقع فلوئور نمیتونن اتم مرکزی باشن. اتم مرکزی رو بنویس بعد به تعداد عناصر و اتم های سمت راست هرچی مونده دور و ورش بذار و با یه خط به هم وصلشون کن. حالا همه رو هشتایی کن فقط دقت کن هیدروژن و عناصری که واسه پایدار شدن ۲ تا اتم ظرفیت دارن هشتا نکشی براشون. حالا الکترونای پیوندی و ناپیوندی رو بشمار(تعداد نقاط و الکترون هایی که بینشون رد و بدل شده) بعد برگرد سراغ عنصرت و الکترون های ظرفیت هرکدومونو به تعدادی که دارن بشمر و اگه یون داشتی باید منهای بار یونت کنی(چون در صورتی که منفی باشه الکترون گرفته و در صورتی که مثبت باشه از دست داده)
مرحله ی بعدی که این اعداد رو از هم کم کنی و بعد تقسیم بر ۲ کنی. به تعدادی که حاصل شده باید پیوند (خط های بینش) رو بهش اضافه کنی. و اینکه اولویت باید رو این باشه که اول پیوند های یگانه و بعد دوگانه و بعد سه گانه تشکیل میدن یعنی وقتی میتونی پیوند دوگانه داشته باشی نباید پیوند سه گانه برای ساختار رسم کنی. و اینکه هالوژن ها اگر اتم کناری باشن پیوند دوگانه نمیگیرن.
اگه جفت الکترون ناپیوندی توی ساختارت موند یا حتی تک الکترون ناپیوندی ساختارتو باید خمیده رسم کنی در غیر این صورت خطی میشه.
