نگاه مظلوم و پاک کودکانه شان لبریز ترس است. کودکی برایشان با خنده و بازی و پریدن و شیطنت معنا نشده که با مقاومت و دوام و ایستادگی تعریف شده است. کودک فلسطینی زندگی را در بازی نمیآموزد که زیر رگبار آتش و انفجان میآموزد. کودک فلسطینی فردادر گرو درس و مدرسه نمیبینید چرا که یا مدرسه ویرانست یا معلم شهید یا در جبهه مقاومت است.
کودک فلسطینی در خانه سرگرم بازی با اسباب بازی هایش نیست زیرا که خانه ای از شر آتش دشمن باقی نمانده یا آغوش گرما بخش پدر و مادر دیگر آنجا نیست. کودک مظلوم غزه و فلسطین خوب میدانید گلوله و آتش چه اندازه بی رحم است و دوام آوردن در مقابل آن چقدر دشوار و باید با شانههای کوچک خود، قوی باشد تا بسازد روزگاری که اشکش از سر شوق صورتش را بخیساند و بازی را در سرزمین امن خود از سر گیرد. این محقق نمیشود مگر آنکه همه عدالت جویان و حامیان صلح دست به دست هم دهند و در مقابله با این ظلم بی پایان بایستند. حمایت از کودک فلسطینی دین و مذهب و نژاد و کشور نمی شناسد و آیینی به نام انسانیت است که اینجا حرف اول را میگوید.
لطفا تاج