مصدر کلمه ای است که بر انجام گرفتن کار یا نشان دهنده یِ روی دادن حالتی است. مصدر نه زمان دارد و نه شخص. مانند : خوردن ، زدن ، گرفتن ، خندیدن ، نوشتن ، گریستن و ... علامت مصدر نونی است که قبل از آن با صدای( اَ ) می آید. ( َ ن ) خواندَن ، دادَن ، زدَن اهمّیّت مصدر چیست ؟ اهمّیّت مصدر آن است که ما می توانیم از آن بُن فعل بسازیم. بُن فعل چیست ؟ بُن، همان ریشه ی فعل است که ما می توانیم ازآن انواع فعل در زمان های مختلف بسازیم. ما دو نوع بُن فعل داریم : 1- بن ماضی 2- بن مضارع روش ساخت بُن ماضی : اگر ما نون ِ آخر مصدر را حذف کنیم، باقیمانده آن چه به دست می آید، بن ماضی است. خوردن : مصدر خورد : بن ماضی زدن : مصدر زد : بن ماضی دویدن : مصدر دوید : بن ماضی خواندن : مصدر خواند : بن ماضی روش ساخت بُن مضارع : ابتدا از مصدر فعل امر می سازیم ، سپس ( بِ ) امر را از اوّل فعل حذف می کنیم. آن چه به دست می آید، بن مضارع است. خوردن ( مصدر ) خورد ( بن ماضی ) بخور ( فعل امر ) خور ( بن مضارع ) دویدن : مصدر دوید : بن ماضی خواندن : مصدر خواند : بن ماضی نکته ی طلایی : اگر فعلی بن ماضی داشته باشد، زمان آن فعل در زمان گذشته است . درصورتی که آن فعل بن مضارع داشته باشد، زمان آن فعل در زمان حال یا مضارع است.
اگه اینو نفهمیدی اینم هست👇
مصدر درواقع اسمی هست که عملی رو بدون در نظر گرفتن زمان بیان میکند.مثال: خوردن
در این کلمه زمان وجود ندارد. و میتوان بسیاری از کلمات را از آن ساخت. مثل خوردم یا خوراک یا.....
اغلب مصدر ها در آخرشان ((ن)) دارند. اما هر کلمه ای که آخرش ((ن)) داشته باشد مصدر نیست.
تاج لطفا