سلام یک انشا توصیفی درباره یکی از آداب ورسوم های استان فارسی ها و لطفا از اینترنت هم نباشه🙏🏻

عیدنوروز نزد مردم فارس بسیار گرامی است و مردم از 15 روز قبل از تحویل سال نو، به استقبال آن می روند. آنها شیرینی و تنقلات تهیه می کنند و به دوختن و تهیه لباس نو برای خود و بچه ها می پردازند و خانه تکانی می کنند.   پس از اطمینان حاصل کردن از نظافت منزلشان، به صورت انفرادی و اغلب گروهی، به همراه دیگر افراد خانواده، دوستان یا همسایه ها، شروع به پخت سمنو، یا به قول شیرازی ها، سَمَنی، یکی از اجزای ثابت سفره هفت سین، می کنند.   در گذشته مردم خود شیرینی درست می کردند و عمدتاً نان شیرین می پختند. نان شیرین را بعد از این که از تنور بیرون می آوردند تا هنوز نرم و تازه بود، چند بار تا می زدند تا به صورت یک مربع به اندازه کف دست درآید. این نان بعد از چند دقیقه تـُرد و بسیار شکننده می شد.    کلوچه، مسقطی لاری ، نان شیری، شکر پنیر و نان یوخه، از دیگر شیرینی های سنتی شیراز و استان فارس است که نوع خانگی و یا قنادی (آماده) آن در اکثر خانه ها در سینی  پذیرایی عید نوروز به چشم می خورد. هم چنین، دون برشته و پوکک برنجی از جمله شیرینی های معروفی است که توسط بانوان فیروز آبادی پخته می شود.   اکثر شیرازی ها در زمان گذشته ترجیح می دادند که لباس شب عید توسط خود و یا خیاطشان دوخته شود. پارچه هایی را که خریداری می کردند، به میمنت نوروز، عمدتا شامل رنگ های شاد بود. یکی از آداب و مراسمی که در شب چهارشنبه آخر سال و یا چهارشنبه‌سوری در شیراز برگزار می‌شود، رفتن مردم به «حوض ماهی» است. در گوشه غربی آرامگاه سعدی، قنات آب گرم معدنی جاری است که مردم شیراز به آن «حوض ماهی» می‌گویند.   آنها برای تندرستی و درمان بیمارهای خود، وارد حوض می‌شوند و با جام برنجی «چهل کلید» سر و تن خود را شست‌وشو می‌دهند. این کار نظم و ترتیبی خاص دارد و آن را تبدیل به آیینی ویژه می‌سازد.