سلام می شه بگید بن مضارع و ماضی شنیدیم چی می شه

بُن: به ریشۀ فعل «بُن» می‌گویند که فعل از آن گرفته و ساخته می‌شود. یعنی فعل هم ظاهر لفظ خود را از آن گرفته است و هم معنای خود را. ما در زبان فارسی دو «بُن» داریم که پیش از این به اندازۀ لازم در بارۀ آنها سخن گفته‌ایم. 1ـ بُن ماضی (گذشته): در ساخت فعل‌های زمان گذشته (ماضی) از آن استفاده می‌شود. برای به دست آوردن «بُن ماضی» یک فعل، ابتدا «مَصدَر» آن را می‌نویسیم. فعل: می‌خورید مصدر: خوردن سپس از پایان آن «ن» را بر می‌داریم. باقی مانده همان «بُن ماضی» فعل مورد نظر است: بُن ماضی: خورد شنیدن: شنید ـ بُن مضارع (حال): در ساخت فعل‌های زمان حال (مُضارع) از آن استفاده می‌شود. برای به دست آوردن «بُن مضارع» یک فعل، ابتدا «فعل امر» آن را می‌نویسیم. فعل: می‌خورید فعل امر: بخور سپس از ابتدای آن «ب» را بر می‌داریم.باقی مانده همان «بُن مضارع» فعل مورد نظر است: بُن مضارع: خور می‌شنوند: شنو بگویم: گوی بروند: رو «شِــنـــــاســـــه» شِناسه: بخشی از فعل است که شخص (اول، دوم، سوم) و شمار (مفرد، جمع) فعل را نشان می‌دهد. تاج یادت نره خیلی توضیح دادم