ما به ۸ سال جنگ تحمیلی با عراق، دفاع مقدس میگوییم، زیرا ایران این جنگ را شروع نکرد، بلکه صدام که زمانی رییس جمهور عراق بود به کشور ما حمله کرد و مردم برای محافظت از وطن و هممیهنانشان به دفاع برخاستند.
اگرچه از خود دفاع کردن در شرایطی که جان انسان در خطر است یک رفتار طبیعی است، اما دفاع از میهن و همه هم میهنان تا پای جان به راستی مقدس است و کار هر کسی نیست. جوانانی که هزاران آرزو برای زندگی خود داشتد، زمانی که کشور خود را در خطر دیدند از همه چیز گذشتند و تنها به یک چیز فکر کردند: محافظت از سرزمین شان و دور کردن دشمن.
آن ها با شجاعت و از جان گذشتگی، امنیت و آرامش را برای نسل های آینده وطن خود به جا گذاشتند، اگر چه بسیاری از شهیدان فرزندان خود را نیز ندیدند و فرزندانشان برای همیشه از دیدار آنها محروم شدند. چه مادرانی که فرزند از جان عزیزتر خود را راهی میدان جنگ کردند تا از جان و مال و ناموس مردم ایران دفاع کنند و چه زنانی که همسرانشان را از دست دادند اما با غیرت و از خود گذشتگی فرزندان بی گناه شهدا را به سختی اما به درستی بزرگ کردند و پرورش دادند تا راه شهیدان ادامه داشته باشد.
امروز ما هر چه داریم از دفاعی مقدس است که دلاوران زمان جنگ از دیار ما کردند، اگر به مدرسه می رویم و شب با خیال راحت سر بر بالین میگذاریم و هنوز اصالت ایرانی خود را حفظ کرده ایم، همه این ها مدیون سربازان وطن است که هرگز از فداکاری برای دیگری، برای من و شما، دریغ نورزیدند.
نوشتن انشا در مورد شهید و شهادت و دفاع مقدس در سال های جنگ تحمیلی با عراق، باعث می شود که ما ارزش های شهیدان و جانبازان را به یاد بیاوریم و نگذاریم که آرمان های انساندوستانه و خداپسندانه مدافعان وطن از یاد برود. ما با عزم و اراده قوی در راه اعتلای فرهنگ و کشورمان میکوشیم و نام ایران اسلامی را با افتخار سربلند میکنیم.
