کنابه و مبالغه از مفاهیم مهم در ادبیات فارسی هستند که در درسهای مختلف، به ویژه در پایههای ابتدایی مانند فارسی ششم، مورد بحث قرار میگیرند.
**کنابه** به معنای اشاره غیرمستقیم و به کار بردن الفاظ بهگونهای است که به مفهوم خاصی اشاره کند، بدون آنکه آن مفهوم را به طور مستقیم بیان کند. این نوع بیان معمولاً به صورت استعاره و تشبیه در شعر و نثر به کار میرود.
**مبالغه** یعنی بزرگنمایی و اغراق در توصیف ویژگیها یا حالات چیزها یا افراد. در این شیوه، شاعر یا نویسنده تلاش میکند تا احساسی قویتر از واقعیت را منتقل کند و با بزرگنمایی، بر عظمت یا زیبایی موضوع تأکید کند.
برای مثال:
1. **کنابه:** وقتی میگوییم «چشمهایش درخشان چون ستاره است»، در واقع، به زیبایی چشمهای فرد اشاره میکنیم بدون آنکه به صورت مستقیم به زیبایی آنها اشاره کرده باشیم.
2. **مبالغه:** وقتی میگوییم «آنقدر دوید که پاهایش به زمین نچسبید»، در واقع در حال اغراق در مورد سرعت دویدن فرد هستیم.
در درس پنجم، به احتمال زیاد مثالهایی از این دو مفهوم وجود دارد که میتواند به درک بهتر آنها کمک کند. بهتر است که با دقت به متنهای درس نگاه کنید و مثالهای مربوطه را مطالعه کنید تا بیشتر با این مفاهیم آشنا شوید.
