۱. صبح یک روز سرد پاییزی یا زمستانی، وقتی شهر در غبار غلیظی از ذرات معلق و خاکستری گم شده، ناگهان خبر میرسد: «مدارس تعطیل است.» این جمله، برای هر دانشآموزی، در لحظه اول حکم یک هدیه غیرمنتظره را دارد. خبری که نوید چند ساعت خواب بیشتر و رهایی از کلاس و تکلیف را میدهد.
۲. اما این شادی، چندان دوام نمیآورد. لحظهای که پردهها را کنار میزنیم، با یک تناقض تلخ روبهرو میشویم. تعطیلی، نه برای تفریح و آسودگی، بلکه برای فرار از یک دشمن نامرئی اعلام شده است؛ دشمنی که در تکتک مولکولهای هوا کمین کرده و گلوها را میفشارد.
۳. آسمان، که باید آبی و روشن باشد، حالا به یک پتوی ضخیم سربآلود تبدیل شده است. سکوتی سنگین بر شهر حکمفرماست؛ سکوتی که ناشی از ترس و ناچاری است، نه آرامش. اینجاست که میفهمیم این «تعطیلات»، یک بیماری همهگیر و ناخواسته است.
۴. آلودگی هوا، فریاد مظلومیت طبیعت و نتیجه سوء مدیریت انسان بر محیط زیست است. ذرات میکروسکوپی در هوا، بیرحمانه ریهها را هدف قرار میدهند و بوی ناخوشایند گازهای سمی، حتی در خانه نیز نفوذ میکند.
۵. تعطیلی مدارس در این شرایط، چارهای موقت است؛ تنها یک مسکّن برای دردی عمیق. این تصمیم، به والدین و دانشآموزان میگوید: «از خانه بیرون نروید، هوا برای نفس کشیدن خطرناک است.» اما این پاسخ، یک اعتراف تلخ به ناکامی در حفظ ابتداییترین حق هر موجود زنده، یعنی حق نفس کشیدن، است.
۶. پیامدهای این تعطیلی فراتر از یک روز از دست رفته است. برنامههای درسی به هم میریزد، امتحانات عقب میافتد و پیوستگی آموزش مخدوش میشود. معلمها مجبورند درسها را فشرده کنند و این به ضرر یادگیری عمیق دانشآموزان است.
۷. علاوه بر این، دانشآموزان از مهمترین بخش زندگی مدرسه، یعنی تعامل اجتماعی و دیدار دوستان، محروم میشوند. در خانه ماندن اجباری در پشت پنجرههای بسته، حس انزوا و دلتنگی را تقویت میکند.
۸. در نهایت، هر بار که زنگ تعطیلی مدارس به دلیل آلودگی هوا به صدا درمیآید، در واقع زنگ خطری است که همگی باید آن را بشنویم. هزینهای که برای توسعه بیرویه میپردازیم، از دست دادن سلامت و از دست دادن یک روز عادی از زندگی است.
۹. امید است روزی برسد که صدای خنده دانشآموزان در حیاط مدرسه، تنها دلیلی باشد که زنگها به صدا در میآیند؛ نه غریو غمانگیز آژیر خطر آلودگی. آن روز، معنای واقعی تعطیلات را خواهیم فهمید.
۱۰. باید به یاد داشته باشیم که آسمان آبی و هوای پاک، نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت و میراثی است که باید برای نسلهای بعد به جا بگذاریم.
راستی این اعدادی که گذاشتم شماره ی بندش هست
بفرمایید😉
معرکه میدی🥺
امیدوارم موفق باشی😘🙃
