ازدواج در ایران باستان معمولاً به صورت خویشاوندی و درون گروهی انجام میشد. این نوع ازدواجها به دلایل مختلفی اهمیت داشتند. یکی از مهمترین دلایل، حفظ خاندان و قدرت است. وقتی افراد از خویشاوندان خود ازدواج میکردند، این موضوع باعث میشد که اموال و قدرت در یک خانواده یا قبیله باقی بماند و تقسیم نشود.
علاوه بر این، ازدواجهای درون گروهی باعث تقویت روابط اجتماعی و فرهنگی میان افراد یک خانواده یا قبیله میشد. این نوع ازدواجها میتوانستند حس تعهد و همبستگی بیشتری را در میان خانوادهها ایجاد کنند. از طرفی، ازدواج با خویشاوندان میتوانست به حفظ ارزشهای فرهنگی و سنتهای خاصی که در خانوادهها وجود داشت، کمک کند.
در برخی موارد، همچنین ازدواجهای سیاسی نیز میان خاندانهای قدرتمند انجام میشد تا اتحادها و روابط سیاسی تقویت شود. به طور کلی، ازدواج در ایران باستان یک فرآیند پیچیده و با ابعاد اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بود که تاثیرات عمیقی بر زندگی مردم آن زمان داشت.
