جواب معرکه
سلام گلم
کلمات توی زبان فارسی به دو دسته ی ساده و غیرساده تقسیم میشن
کلمات ساده کلماتی هستن که فقط و فقط از یک جز معنی دار ساخته شده باشن و ما نتونیم اونها رو به اجزای کوچکتر معنی دار تجزیه کنیم. مثل چی؟ مثل کلمات گل، نان، آب، بزرگ، کتاب و ...
پس از کجا میفهمیم که یه کلمه ساده است؟ از اونجایی که نمیتونیم اون رو به 'بخش های 《معنادار》' کوچیکتری تقسیم کنیم
مثلا آیا میتونیم بگیم که کتاب از دو بخش معنادار ک+تاب درست شده؟ معلومه که نه! چون بخش اول معنایی نداره!
حالا بریم سراغ دسته ی دوم یعنی کلمات غیرساده. کلمات غیرساده به کلماتی گفته میشه که از دو یا چند جز معنی دار تشکیل شدن و ما میتونیم این کلمات رو به بخش های کوچک تر معناداری تقسیم کنیم. این کلمات خودشون چند دسته اند (مشتق، وندی، مرکب) اما از اونجایی که توی کتاب درسی بهش اشاره ای نشده بود نیازی نیست خودت رو اذیت کنی!
اگه بخوایم برای کلمات غیرساده مثال بزنیم میتونیم کلماتی مثل دانشجو، نابینا، باادب، دیدن، ورزش و... نام ببریم.
حالا چرا این کلمات غیرساده هستن؟ خب معلومه! واسه اینکه ما میتونیم این کلمات رو به اجزای معنادار کوچکتری تقسیم کنیم!
نابینا= نا+ بینا
باادب= با+ادب
حالا شاید با خودت بگی چرا دیدن و ورزش غیرساده هستن؟ وقتی آدم کلمه هایی مثل اینا رو میبینه میترسه اما نترس چون توی کتاب نبود و احتمال خیلی زیاد سوال نمیاد ازش اما من میگم چون بهتره بدونی
همه ی مصدر ها مثل دیدن، شنیدن، خندیدن، گفتن و... کلمات 'غیرساده' هستن! حالا چرا؟ مگه میتونیم اینا رو بخش های کوچکتر معنادار تقسیم کنیم؟ جواب آره هست!
دید+ َن= دیدن
'دید'خودش ریشه ی فعل هستش
و اما اون( َن) که بخش دومش هست 'پسوند فعل ساز مصدر' بهش میگن که خودش یه پسوند و جزئی از کلمه هست
حالا ورزش چرا غیرساده است؟ اونم یه همچین چیزیه
همه ی کلمات مثل گویش، بینش، ورزش، بویش و... هم 'غیرساده' محسوب میشن
که ساختارشون به شکل زیر هست:
گوی+ ِش
ورز+ ِش
اون گوی و ورز که جز اول کلمه هست ریشه فعل اصلی هست. (گفتن، ورزیدن) بخاطر همین یک بخش معنی دار هست!
و همینطور ( ِش) که بخش دوم هست هم یک 'پسوند اسم ساز' هست که سالهای آینده بیشتر باهاشون آشنا میشیم
خیلی زحمت کشیدم یه معرکه مون نشه؟؟💗
