معلمم گفته که از فارسی درس ۸ انشا بنویسیم در مورد چی بنویسم هر کسی بفرسته تاج می دم فقط زود بفرستید

وقتی به ساحل قدم می‌گذارم، گویی وارد دنیایی دیگر می‌شوم. دنیایی که در آن صدای امواج، موسیقی دلنشینی می‌نوازد و رقص نور خورشید بر پهنه آبی دریا، تابلویی بی‌نظیر را به تصویر می‌کشد. ساحل، تنها یک مکان جغرافیایی نیست؛ بلکه پناهگاهی است برای روح خسته و مرهمی است بر دل‌های گرفته. تماشای امواج خروشان که با سماجت به ساحل هجوم می‌آورند و سپس با تسلیم، به عقب بازمی‌گردند، مرا به یاد گذر عمر می‌اندازد. هر موج، نمادی از یک لحظه است؛ لحظه‌ای که می‌آید، می‌درخشد و سپس در دریای بیکران زمان محو می‌شود. اما این گذر، نه تنها تلخ نیست، بلکه یادآور این نکته است که زندگی، جریانی پیوسته است و هر پایانی، آغازی نو را به همراه دارد. قدم زدن بر روی شن‌های نرم و خنک، حس لطیفی را در وجودم بیدار می‌کند. گویی تمام نگرانی‌ها و دغدغه‌هایم را به دست امواج می‌سپارم تا با خود به اعماق دریا ببرند. در این لحظات، تنها من هستم و ساحل، و یک سکوت پرمعنا که از هر سخنی رساتر است. صدای خنده‌های کودکانی که در حال ساختن قلعه‌های شنی هستند، طنین‌انداز می‌شود و مرا به دوران کودکی‌ام می‌برد. زمانی که دنیا برایم به همین اندازه زیبا و بی‌دغدغه بود. تماشای آن‌ها که با چهره‌های آفتاب‌سوخته و دست‌های گلی، غرق در شادی هستند، مرا به یاد این نکته می‌اندازد که خوشبختی، در چیزهای کوچک و ساده زندگی نهفته است. غروب خورشید در ساحل، تماشایی‌ترین منظره‌ای است که می‌توان دید. هنگامی که خورشید، آرام‌آرام در دل دریا فرو می‌رود، آسمان با رنگ‌های نارنجی، صورتی و بنفش نقاشی می‌شود. این لحظات، سرشار از آرامش و سکون است و فرصتی است برای اندیشیدن به زندگی و قدردانی از زیبایی‌های آن. ساحل، مکانی است برای تجدید قوا، برای یافتن آرامش و برای اتصال به طبیعت. مکانی که در آن می‌توان از هیاهوی زندگی روزمره دور شد و به صدای قلب خود گوش داد. من عاشق ساحل هستم؛ زیرا ساحل، یادآور این نکته است که زندگی، سفری است پر از زیبایی‌ها و شگفتی‌ها. موضوع ساحل تاج میدی