یُفَرِّحُ، ماضی و امر و مصدرشو میگین؟

کلمه "یُفَرِّحُ" از جذر "فَرَّحَ" به معنای شاد کردن است. حالا بیایید به تحلیل زمان‌های مختلف این فعل بپردازیم: 1. **ماضی** (زمان گذشته): - ماضی این فعل "فَرَّحَ" است. به معنی "شاد کرد". 2. **فعل امر** (دستور): - فعل امر این فعل "فَرِّحْ" است. به معنی "شاد کن". 3. **مصدر** (اسم مصدر): - مصدر این فعل "تَفْرِیحٌ" (با فتح "ت" و "ف") است. به معنای "شاد کردن". بنابراین، جواب شما به این صورت خواهد بود: - ماضی: فَرَّحَ - فعل امر: فَرِّحْ - مصدر: تَفْرِیحٌ