عبارت «معرفت این است که من در آیَم، گرد خویش میگردم و پیوسته در خود سفر میکنم، تا هر چه نباید، از خود دور گردانم» به نکتهای درباره خودشناسی و تزکیه نفس اشاره دارد. در این عبارت، تأکید بر نیاز به سفر درونی و خوداندیشی برای شناخت درست از خود و زدودن رفتارها یا ویژگیهای ناپسند است. هدف، رسیدن به مرحلهای از خودآگاهی است که در آن بتوانیم خود را از ویژگیها و عادتهای منفی پاک کنیم و به کمال نزدیکتر شویم. این نوع سفر و تلاش برای شناخت، جزو مهمترین اصول در فرایند خودسازی و ارتقاء روحانی است.