اسراف به معنای خرج کردن بیش از حد و نادرست منابع، مانند پول، غذا و دیگر کالاها است. در واقع، اسراف به نوعی نادیدهگیری ارزش چیزها و عدم استفاده بهینه از آنهاست. مصرفگرایی نیز به تمایل به خرید و مصرف بیرویه کالاها و خدمات اشاره دارد، حتی زمانی که نیازی به آنها وجود ندارد. این دو مفهوم به یکدیگر مرتبط هستند و میتوانند باعث ایجاد مشکلاتی در سطح فردی و اجتماعی شوند.
در قرآن کریم نیز به اسراف اشاره شده و به مسلمانان توصیه شده که در خرج کردن احتیاط کنند و به خانواده و نیازمندان توجه داشته باشند. اسراف ممکن است باعث بروز مشکلات اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی شود؛ چون مصرف بیرویه میتواند منجر به آلودگی محیطزیست و انهدام منابع طبیعی شود.
نکتهی مهم این است که باید تعادل را در مصرف کالاها رعایت کنیم و به جای صرفنظر کردن از نیازهای مهم، به دنبال استفاده بهینه و به اندازه از منابع موجود باشیم. همچنین، میتوانیم با فرهنگسازی و بالا بردن آگاهی عمومی نسبت به مسائل مربوط به مصرفگرایی و اسراف، به سمت یک جامعهی متعادل و پایدار حرکت کنیم.
