صفاریان یک سلسله ایرانی بودند که در قرن سوم هجری (نهم میلادی) قدرت را در منطقه سیستان به دست آوردند. بنیانگذار این سلسله، یعقوب لیث صفاری بود. او ابتدا به عنوان یک مرد آزاد در سیستان ظهور کرد و با قدرت نظامی و تدبیر خود، مناطق وسیعی از ایران را تحت کنترل گرفت. صفاریان به سبب نافرمانی از خلافت عباسی و ایجاد حکومت مستقل در شرق ایران معروف شدند.
یعقوب لیث و جانشینانش تلاش کردند تا از فرهنگ و زبان فارسی حمایت کنند و مخالفتهایی با عباسیان را به وجود آوردند. صفاریان به دلیل قابلیتهای نظامی و سیاسی خود به عنوان یکی از رقبای مهم خلافت عباسی شناخته میشدند.
سلسله برمکیان، که در قرن دوم هجری میزیستند، نیز به عنوان یکی از مهمترین خانوادههای ایرانی در تاریخ اسلام شناخته میشوند. آنها به ویژه در دوران خلافت هارون الرشید در دربار عباسیان نقش مهمی ایفا کردند. برمکیان به دلیل دانش، حکمت و نفوذ خود، توانستند در سیاست و فرهنگ اسلامی نقش قابل توجهی را ایفا کنند. جالب اینجاست که آنها در یکی از همسایگیهای مهم عباسیان با فرهنگ و ادبیات ایرانی، توجه ویژهای به فلسفه و علوم داشتند و بسیاری از دانشمندان آن زمان به وجود آنها به موفقیت رسیدند.
به طور خلاصه، صفاریان و برمکیان هر دو به نوعی نمایانگر تاریخ پرهیجان و پررنگ ایران در دوران اسلامی هستند و موفقیتهای آنان در زمینه فرهنگ و سیاست اثرات عمیقی بر تاریخ ایران داشته است. اگر میخواهید اطلاعات بیشتری درباره این دو سلسله پیدا کنید، پیشنهاد میکنم به کتابهای تاریخ ایران و تاریخ اسلام مراجعه کنید.