آرایههای ادبی ابزارهایی هستند که نویسندگان و شاعران برای زیباتر کردن و تاثیرگذارتر کردن متنهای خود استفاده میکنند. در زیر به شش مورد از آرایههای ادبی اشاره میشود:
1. **تشبیه**: مقایسه دو چیز با استفاده از واژههای تشبیهی مانند "مانند" و "همچون." به عنوان مثال: "چشمانش مانند ستاره در شب میدرخشید."
2. **استعاره**: در این آرایه، به جای استفاده مستقیم از یک چیز، از دلالتهای آن استفاده میشود. به عنوان مثال: "دریای خشم او طوفانی شد." (در اینجا "دریا" نماد احساس خشم است.)
3. **تن Personification**: به ویژگیهای انسانی بخشیدن به اشیاء یا مفاهیم غیر انسانی. مانند: "باد به درختان میگفت: بخوابید!"
4. **مَجاز**: استفاده از واژهها در معنای غیرمستقیم یا به صورت غیرمعمول. به عنوان مثال: "او در دلش درد پنهان دارد." (درد پنهان به احساسات یا مشکلات عاطفی اشاره دارد.)
5. **کنایه**: بیانی که در آن واژهها معانی آشکار و پنهان دارند و نوعی طعنه یا کنایه را افاده میکنند. مانند: "آرامش او در طوفان زندگی مثالزدنی است." (اینجا به معنی واقعی کلمه آرامش گفته نشده، بلکه اشاره به قوی بودن شخصیت دارد.)
6. **تکرار**: تکرار یک واژه یا جمله برای تأکید روی آن مفهوم. به عنوان مثال: "بهار، بهار، بهار! این زندگی نو است."
این آرایهها هر کدام به نوبه خود میتوانند زیبایی و معنا را در ادبیات فارسی افزایش دهند.
