ساختار درونی نوشته به معنای نحوهی سازماندهی و آرایش اجزای مختلف یک متن است. این ساختار به شکلهای مختلفی میتواند خود را نشان دهد و شامل عناصری چون مقدمه، بدنه و نتیجهگیری میشود. برای هر نوشتهای، چه ادبی، چه علمی یا خبری، این ساختار اهمیت زیادی دارد؛ زیرا به خواننده کمک میکند تا محتوای متن را بهتر درک کند.
1. **مقدمه:** در مقدمه، نویسنده موضوع مورد بحث را معرفی میکند و اغلب هدف یا پرسش اصلی متن را بیان میکند. این بخش باید توجه خواننده را جلب کند و او را برای ادامه خواندن ترغیب کند.
2. **بدنه:** بخش اصلی متن است که در آن نویسنده به تفصیل به موضوع میپردازد. بدنه معمولاً شامل چند پاراگراف است که هر کدام به یک جنبه خاص از موضوع میپردازد. در این بخش، نویسنده میتواند از مثالها، شواهد، و تحلیلها برای حمایت از ادعاها و تفکرات خود استفاده کند.
3. **نتیجهگیری:** در این قسمت، نویسنده میتواند خلاصهای از نکات اصلی را ارائه دهد و یا به نتیجهگیری کلی بپردازد. این بخش به خواننده کمک میکند تا بفهمد نویسنده به چه نتیجهای رسیده و چه پیام یا نتیجهای از متن برداشت میشود.
ساختار درونی نوشته همچنین میتواند شامل عناصری چون ترتیب زمانی، توالی منطقی، و حتی شیوههای بیانی مثل توصیف، استدلال، یا روایت باشد. از این رو، شناخت و رعایت این قواعد به نویسنده کمک میکند تا نوشتهی خود را سازماندهی کند و به خواننده منتقل کند.
